Als ik nog in Nederland was geweest, was deze dag al lang voorbij geweest. Maar ik ben niet in Nederland, ik zit in Amerika. In San Francisco. Nadat ik vorige week nogal spontaan besloot dit weekend een internationale conferentie over storytelling bij te wonen…
Het is hier tien voor vijf in de middag in plaats van tien voor twee ’s nachts. Ik ben vanochtend om kwart over vier wakker geworden. Als ik het met mijn enigszins duffe hoofd nog goed bereken, dan ben ik al bijna 22 uur wakker, afgezien van een paar hazenslaapjes in het vliegtuig.
Na een hele lange (maar goed verzorgde) vlucht en een lange wandeling bij prachtig weer door de stad, met storytelling-collega Christina Algera, ben ik aangekomen in het Red Victorian hotel. Dat is een belevenis op zich. Het is een hotel met een netwerk van mensen die ‘iets’ te vertellen hebben en dat graag met elkaar willen delen. Een plek waar – met dat doel – elke dag een daily standup gedaan wordt (hoe scrum wil je het hebben?) en verhalen gedeeld worden. Elke dag gaat er een mail rond naar de mensen die in het hotel verblijven om te laten weten welke andere mensen er zijn en wat ze te vertellen hebben. Het zijn trouwens niet alleen ideeën en verhalen die gedeeld wordt. Je bent hier vrij om eten en drinken uit de koelkasten te pakken. Als je maar weer netjes opruimt als je klaar bent. Wat een heerlijk concept. Op dit moment zit ik in de gemeenschappelijke ruimte, en probeer ik voorlopig nog even wakker te blijven.
De conferentie waarvoor ik hier ben is nog niet begonnen. Maar het avontuur wel!
