Rond de jaarwisseling waren ze er weer volop: allerlei in-uitlijstjes. Ik bekijk ze vaak even snel, grinnik van herkenning (of constateer dat ik nooit heb gemerkt dat iets wat uit is überhaupt ooit in was…) en vergeet meestal even snel weer wat ik las. Dat is anders als het trends zijn die met mijn werk te maken hebben. Een artikeltje in NRC Next van Japke-d.Bouma met als kop ‘Wéér een jaar ‘jeukwoorden’ op kantoor’ trok dan ook mijn aandacht. Inderdaad, een gewone vergadering wordt steeds vaker een meeting genoemd, er worden taskforces en focusgroepen ingezet en we koppelen terug, jagen aan en houden van alles tegen elkaar aan…
Maar Bouma schrijft ook dat woorden als scrum en agile de prullenbak in kunnen. Tja, daar moet ik natuurlijk wel op reageren. Ik kan me die jeuk best voorstellen. In het geval van scrum en agile zie je dat mensen wel van deze termen gehoord hebben, maar er meestal zelf niet mee hebben gewerkt. Niet echt tenminste. Ze hebben misschien wel ‘iets met scrum gedaan’. Ze hebben bijvoorbeeld hun to-dolijst vervangen door een flipovervel met post-its met daarboven to do, busy en done. En dan zeggen ze dat ze scrummen. Natuurlijk kan het werken met die lijsten heel goed werken voor teams en afdelingen. Maar een onderdeel van een methodiek moet je niet verwarren met de complete methodiek, net zo min als je de effecten van beide kunt vergelijken. Scrum lijkt eenvoudig met z’n rollen, lijsten en ceremonies, maar het is een wezenlijk andere manier van werken!
De meerwaarde van scrum is in veel gevallen groot, zeker nu. Organisaties hebben volop te maken met veranderingen, intern en extern. Dat is voor hen, en voor de mensen die er werken, op zijn minst verwarrend, en vaak ronduit bedreigend. Ze willen grip houden, maar dat lukt ze niet.
Met scrum zie ik dat organisaties flink aan slagkracht winnen. Omdat ze snel tot resultaat komen, intern en extern veel meer draagvlak hebben voor hun project, en de mensen die scrummen daar energie van krijgen en er plezier in hebben. Ze merken dat ze waarde toevoegen, dat ze weer grip krijgen op waar ze mee bezig zijn. Maar of scrum wel of niet slaagt is afhankelijk van draagvlak voor een manier van werken die nogal anders is. Leidinggevenden moeten bereid zijn de touwtjes meer uit handen te geven, medewerkers zelf beslissingen te laten nemen én open te staan voor de input van hun stakeholders. Ik zie dat medewerkers scrum vaak direct omarmen, maar dat leidinggevenden er vaak meer moeite mee hebben. Genoeg werk aan de winkel dus!
Grappig trouwens dat dezelfde schrijfster aanhaalt dat storytelling het helemaal zal gaan worden in 2017. Ik pas storytelling al een jaar of acht toe. Als iéts al lang hip is, is het storytelling wel. Te pas en te onpas ‘doet iedereen aan storytelling’. Dát leidt bij mij tot jeuk. Want ook daar geldt dat verhalen op heel veel manieren heel veel kunnen betekenen in organisaties, als het maar goed gebeurt. Ik ken talloze prachtige voorbeelden. Het moet alleen, net als bij scrum, geen inhoudsloos maniertje worden.