Waar begint een verhaal? Op het moment dat er iets gebeurt wat de moeite van het delen waard is? Of op het moment dat het eerste zaadje voor het verhaal geplant werd? Of nog eerder? Als ik iets ervaren heb de afgelopen jaren is dat mijn leven één groot patroon is van momenten die elkaar opvolgen. Zou het een er niet geweest zijn, of met andere details, dan was het volgende ook anders geweest en zou uiteindelijk het hele beeld anders geweest zijn. Laat ik mij niet in zulke overwegingen verliezen hier, want dan vrees ik dat ik nooit begin. En ik heb zoveel te delen.
Er is namelijk een thema dat mij bijzonder bezig houdt: geluk. Privé, maar ook zakelijk. Want mijn werk bestaat uit het koppelen van plezier, of noem het werkgeluk, aan resultaat. Het is heel simpel: wie gelukkig is, voelt zich beter, en presteert ook beter. Komend voorjaar ga ik daarom de leergang ‘Rendement van Geluk’ volgen aan de Erasmus Universiteit. Dat had ik al eerder willen doen, maar het kwam er niet van. Te druk… Nu pak ik door, en blijkbaar is het nu het juiste moment, want op allerlei manieren kom ik aanraking met geluk.
In augustus was ik vrij. Omdat ik geopereerd werd stond ik mijzelf toe mijn agenda schoon te houden. Ik mocht weinig, ik hoefde niets van mezelf (en dat is meestal wel anders…). En dus las ik de sterren van de hemel. Over patronen gesproken: er kwamen allerlei teksten op mijn pad op een bijzondere manier, en al die teksten sloten naadloos op elkaar aan.
Zo kwam een goede vriend een heerlijke lunch voor me maken, en hoe het kwam weet ik niet meer, maar hij vroeg of ik een bijbel in huis had. Ik moest even zoeken, en vond ‘m. Daarin zocht hij 1 Korintiërs 13:1-13 voor me op. Ik citeer een stukje: “Al ware het, dat ik profetische gaven had, en alle geheimenissen en alles, wat te weten is, wist, en al het geloof had, zodat ik bergen verzette, maar had de liefde niet, ik ware niets.” En even verderop: “Zo blijven dan geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde.” Prachtig. Iemand die ik bijzonder liefheb gaf me in diezelfde week het boek ‘Manuscript uit Accra’ van Paulo Coelho. Een boek met alleen maar prachtige teksten over de thema’s waar het in het leven om draait. Eén zin in het bijzonder bleef hangen: Liefde is een daad van vertrouwen en geen ruil. Hij was het ook die me het boek ‘De bron’ leende van Joann Davis, een prachtig verhaal over de onvoorwaardelijke kracht van de liefde, dat eindigt met… de tekst van 1 Korintiërs. Zo greep alles in elkaar.
En dat ging zo door. Een vriendin kwam langs en gaf me een Happinez. Daarin stond een interview met Mo Gawdat, over zijn ideeën over de Logica van Geluk. Ik werd gegrepen door zijn verhaal. Mo, Egyptenaar, CEO bij Google X, succesvol zakenman, fantastisch gezin, leek zijn leven helemaal op orde te hebben. Maar was diep ongelukkig. Zijn manier om met zijn depressie om te gaan was alle theorieën over geluk er op na te slaan en te proberen daar een patroon in te vinden. Zo ontdekte hij zijn logica van geluk, wat er op neer komt dat geluk geen emotie is, die komt en gaat, maar een manier van zijn.
Mo’s boek heb ik direct besteld (een aanrader: zeer leesbaar!). In zijn boek koppelt hij vergelijkbare thema’s als in het boek van Coelho, aan geluk. Waaronder, natuurlijk, liefde: “Als je niets verwacht, geen eisen stelt aan je geliefde, ontdek je het echte diepe geluk van liefde, want: (…) Het ware geluk van ware liefde is liefde geven.” In de Happinez stond ook dat Mo op het Happinez festival zou spreken. Ik was daar nog nooit geweest, maar bestelde meteen een kaart. Via Facebook kwam ik er echter achter dat hij ook een hele dag in Amsterdam zou zijn, een paar weken later. Ik had afspraken die dag, maar zorgde dat ik er kon zijn. Zijn statement is duidelijk: ongeacht de hindernissen op ons pad, de lasten die we met ons meedragen en de beproevingen die we doorstaan, bezit ieder van ons het vermogen om gelukkig te zijn met het bestaan zoals het is. De grote test van zijn eigen theorie was het overlijden van zijn zoon Ali op 21-jarige leeftijd. Het verdriet van Mo en zijn vrouw was immens, maar het vermogen om gelukkig te zijn bleef. De clou zit ‘m vooral in dat je in het hier en nu leeft, en niet te verdwaalt in belemmerende gedachten die opgeroepen worden door wat achter je ligt, of in zorgen over morgen. Dat heb je niet zomaar onder de knie. Net als alles heb je heel wat vlieguren nodig om zo in het leven te leren staan. Maar als dat lukt, geeft dat een enorme rust.
De komende maanden ga ik me verder verdiepen in hoe ik kan bijdragen aan meer werkgeluk. Ik ben pas net begonnen, maar ik ben op weg, en ga zeker van me laten horen.
Bekijk hier een interview met Mo Gawdat.