Avontuur

Londen-Rotterdam-Billund-Marokko

Ik ben weer geland. Letterlijk in ieder geval en figuurlijk grotendeels, na een maand vol avonturen. Binnen vier weken tijd zat ik achtereenvolgens in Londen, Rotterdam, Billund en op diverse plekken in Marokko, waaronder vijf dagen in de Sahara. Nogal indrukwekkend. Zoveel verschillende indrukken: dat was geweldig, en eerlijk gezegd alles bij elkaar ook soms wat verwarrend. Toen ik half november terug kwam uit Marokko en het toch de hoogste tijd was om lootjes te trekken voor Sinterklaas keek ik mijn kinderen enigszins verwilderd aan… Sinterklaas? Maar ik kom net uit de zon. Het is nog lang geen winter! Toch?

Anyway. Ik begon met Londen. Met mijn beide mannen. De heren zijn 10 en 12 jaar oud en waren zelf – toen ik ze vroeg naar een leuke bestemming voor de herfstvakantie, na een nogal bescheiden zomervakantie in Terherne – met Londen op de proppen gekomen. Ik vond het een geweldig idee. En het was ook geweldig. Allereerst al de beslissing om reisadviseur Alicia ten Hoeve in te schakelen om de reis te regelen. Geen gedoe, geen prijzen vergelijken, niet alles zelf uitzoeken, maar alles tot in de puntjes geregeld. Een beetje vrijheid vind ik vaak wel lekker als ik alleen reis, maar als ik met m’n mannen op stap ga vind ik het fijn dat de basisdingen als reis, openbaar vervoer en overnachtingen geregeld zijn. Met alle tips die we erbij kregen voelde het als een grote luxe. En de reis zelf was dat ook.

Mijn boys hadden nog nooit vanaf Schiphol gevlogen, dus daar begon het feest al. In Londen sliepen we vervolgens in een trendy hotel, op de 9^e verdieping, en werd ons ontbijt geserveerd op de 38^e verdieping. Een attractie op zich. Met zwembad, tot grote vreugde van mijn mannen, en sauna, waar ik dan weer blij van werd. De volgende dag hebben we openbaar vervoer en stad verkend, en eindigden we de dag met Aladin, de musical. Wat een feest voor de zintuigen. Vooral Genie, de geest uit de lamp, blonk uit. Zelfs mijn 12-jarige was enthousiast over de musical, en die is tegenwoordig niet meer heel erg enthousiast over de meeste uitstapjes… Een dag later was het tijd voor andere vormen van cultuur: Tower Bridge, de London Eye, het enorme Science Museum, en daarna chillen in het hotel. Best apart trouwens om met de metro te reizen, en over de brug te lopen waar een aanslag plaats heeft gevonden, en te zien op hoeveel manieren de stad is aangepast om meer ellende te voorkomen. Overal blokken, bewaking op cruciale plaatsen. Op dag vier reisden we terug, vol indrukken van deze bruisende metropool.

Na Londen heb ik twee dagen gewerkt, een scrumtweedaagse, voordat ik met alleen de jongste naar Rotterdam reisde. Net zo goed een prachtige stad, waar ik de afgelopen jaren door omstandigheden veel tijd heb doorgebracht, en waar ik steeds meer van ben gaan houden. Het hoogtepunt voor mijn jongste? Het bezoek aan de Euromast was oké, maar mooier nog was dat ‘ie met ‘tante’ Katy mee mocht naar de puppytraining, waar wel heel veel hele schattige kleine hondjes rondliepen. Inclusief een kleine ‘Hatchi’. Op de terugweg pikte ik collega Daniëlle op, en reden we meteen door naar Denemarken. Want daar vond de Annual Meeting van LEGO SERIOUS PLAY facilitators plaats. 175 mensen met een zelfde beroepsmatige interesse van over de hele wereld ontmoeten, tips & trucs van elkaar leren, en vooral ook van de ‘founders’ van de methode, Robert en Per. En dat in het fonkelnieuwe LEGO House in Billund. Vergeet pretpark Legoland, het LEGO House is waar je moet zijn. Zelf bouwen, games en challenges doen, een eigen stop-motionfilmpje maken, en nog veel meer. En dat alles in een prachtig gebouw waar op een indrukwekkende manier aan de kleinste details gedacht is.

Het was voor Daniëlle en mij de eerste keer dat we de meeting bijwoonden, en we genoten. Van de mensen, en vooral ook van de ideeën en inspiratie die we hebben opgedaan. LEGO SERIOUS PLAY kan op zoveel manieren worden ingezet! Voor strategievraagstukken bij grote bedrijven, maar net zo goed voor één op één coaching. Tijdens een Open Space-sessie faciliteerde ik een sessie over hoe LSP kan worden

ingezet bij scrum. Want ik ben niet de enige die die twee dingen actief combineert. Wat is het toch een mooie methode. Volgend jaar zijn we weer van de partij. We slapen ook weer bij hetzelfde AirBnB adres, net buiten Billund. Want daar werden we zo ontzettend warm ontvangen dat we ons meteen helemaal thuis voelden. In Denemarken weten ze nog heel goed wat gastvrijheid is!

Met een hoofd vol reden we op een woensdag terug. Daarna een paar dagen genieten van de boys, een paar klussen doen, en op zondag vertrok ik weer…

Naar Marokko deze keer. Na de Noord-Europese landen die ik net ervaren had, was dat wel even omschakelen. Sowieso

vind ik het soms onwerkelijk, dat je in een vliegtuig stapt (in Weeze deze keer) en in een paar uur tijd van de ene omgeving in een compleet andere belandt. Maar nu was niet alleen het land compleet anders, ook de groep was nieuw voor me, op mijn bijna-buurvrouw Pia na. Eerste verblijfsplek was Marrakesh. Probeer het je voor te stellen: een stad waar kleuren, geuren en geluiden strijden om de aandacht. Met een centraal plein vol eettentjes, slangenbezweerders, verhalenvertellers, hennavrouwtjes, muzikanten en verkopers van van alles en nog wat. Veel, vol, druk. Een belevenis. Als je er eenmaal aan gewend bent dat iedereen je iets probeert te verkopen en een zeer beslist, nee, dankjewel, in welke taal dan ook, de beste manier is om ze van je af te houden, begint het genieten. Vanuit Marrakesh vertrokken we per fourwheeldrive door de bergen richting Zagora, en daar in de buurt begon onze wandeltocht in de Sahara. Vijf dagen back to basic. Maar wel mét LEGO ;-). Lees binnenkort verder over mijn Marokko-ervaringen (blog in de maak).

Inmiddels sta ik weer stevig met beide voeten op de grond in het natte en koude Nederland. Gelukkig kan ik nog lang teren op een hele serie onvergetelijke ervaringen. Een van de belangrijkste is voor mij om weer eens te ervaren hoeveel manieren er zijn om naar de wereld te kijken, en hoe we beperkt onze blik op de wereld vaak is. We kunnen behoorlijk arrogant zijn. Als er iets is wat deze reizen me duidelijk hebben gemaakt is het dat. Het maakt me ‘humble’.

En er zijn zoveel meer take-aways:

• Alleen is maar alleen. Samen kom je een stuk verder.
• Doe waar je goed in bent, en laat het anderen over te doen waar zij goed in zijn.
• Als je belangrijkste focus overleven is, maak je je niet druk over pietluttigheden, en evenmin over grootse (wereld)problematieken.
• Uiteindelijk zijn er heel weinig dingen die er echt toe doen.
• Het gaat in het leven om liefhebben. Het leven liefhebben, en de mensen om je heen. Houden van wat je doet en van wie er toe doet.
• Niet bezit maakt je rijk, maar ervaringen delen met anderen.
• Emoties verstoppen heeft weinig zin, zeker als je op elkaar aangewezen bent. Ze delen is veel beter, en duidelijker voor iedereen.
• Als woorden tekort schieten komt het aan op invoelingsvermogen, aanvoelen wat een ander nodig heeft. Wij hadden in Marokko een gids die zo ongeveer wist wat ik nodig had voordat ik me dat zelf bewust was. Bijzonder.